Amîne Mihemed li gel hevjînê xwe li Şêrwan Mezin xizmeta Pêşmerge kir û nan û xwarin ji wan re amade dikir, di şeran de jî dest ji xizmeta Pêşmerge bernedaye. Di 4ê Gulana 1966an de hevjînê wê Nacî Beg di şerê Çiyayê Zozikê de li navçeya Diyanayê şehîd dibe.
Amîne piştî şehîbûna hevjînê xwe jî, alîkariya hêzên Pêşmerge berdewam kir. Di sala 1975’an de piştî rûxandina Şoreşa Îlonê koçî welatê Îranê bû, pêşî li kampa Zêwe akincî bû û piştre ji bo kampa Cehrûmê (kampa penaberan) li parêzgeha Faris hate veguhastin û piştre li Tewrêzê bi cih bû.
Di sala 1979’an de, piştî rûxandina rejîma padîşah û damezrandina Komara Îslamî ya Îranê, Amîne vedigere kampa Zêwe û li wir bi cih dibe. Du kurên xwe yên bi navê Mamend û Reşîd ji bo parastina gel û welatê xwe şandine nava Hêzên Pêşmerge û ji bo têkoşîna xwe bidomînin li gel Hacî Bêroxî vegeriyane Başûrê Kurdistanê. Amîne tevî sê zarok, neviyên xwe û bûkên xwe li kampa Zêwe ma. Di 9’ê Hezîrana 1985’an de, di encama bombebarana balafirên rejîma Iraqê de, 6 neviyên wê, hevjîna Reşîdê kurê wê şehîd bûn, hevjîna kurê wê Mamendî û du neviyên din, birîndar bûn. Di sala 1988’an de kurê wê Mamend li Dastana Xwakurkê de şehîd bû.
Di sala 1993an de vegeriya Başûrê Kurdistanê û destpêkê li Pîrmam û piştre jî li Soran bi cih dibe. Di roja 16ê Tebaxa 1996ê de bi boneya Yobîla Zêrîn ya Partiya Dêmokrata Kurdistanê (PDK) medalyaya Barzanî yê Nemir wergirt.
Çavkanî:
Arşîva Desteya Insîklopediya Partiya Dêmokrat a Kurdistanê.
